İLÇELERİMİZİ TANIYALIM: BURDUR- ÇELTİKÇİ (5)

Çeltikçi ilçesinin kimler tarafından hangi tarihte kurulduğu hakkında kesin ve açık bir kayıt bulunmamasına rağmen 1725 yılında koklan beyleri sülalesinden olduğu söylenen bir kışının Pınarlı Boğaz adı verilen derenin ağzına gelerek yerleşmesiyle bu günkü Konak Mahallesinin oluştuğu rivayet edilmektedir. Bugünkü adıyla Cami Mahallesi, Arvallı (Bağsaray) yakınlarında ikamet eden ailenin su kaynaklarının ve arazının kıt oluşu nedeniyle göçerek bu bölgeye yerleşmesi ile oluşmuştur.  Daha sonraki yıllarda Burdur tarafından ilçeye girişinin sağ ve sol yakalarında pirinç ekilmesiyle ilçeye Çeltikçi ismi verilmiştir. Halkın rivayetine göre Çeltikçi ovası Osmanlı padişahlarından sultan Abdülhamit’in çiftliği olup 1914 yılında 1. Dünya savaşı yılanında Osmanlı imparatorluğu savaşa girmezden önce Harbiye Nazırı Enver Paşa Antalya’ya yaptığı bir gezide Çeltikçi’de durup halkla konuşup anlaşarak, bedeli 12 yılda ödenmek üzere araziyi halka vermiştir. Arazinin halk tarafından alınmasından sonra bu günkü iki mahalle oluşturulmuş daha sonra bu mahallerin birleşmesiyle Haziran 1968 Çeltikçi Belediye Teşkilatı kurulmuş, ilçe oluncaya kadar da nahiye merkezi olarak kalmıştır. 1990 yılında 3644 sayılı kanunla Çeltikçi ismiyle ilçe olarak kurulması kabul edilmiştir. 1991 tarihinden itibaren ilçe teşkilatı faaliyete geçmiştir. Çeltikçi İlçesinde, karasal etkilerle ve yükselti nedeniyle az çok değişikliğe uğramış bir Akdeniz iklimi egemendir. Yazlar sıcak, kışlar oldukça soğuktur (Çeltikçi’ de temmuz ortalaması 24 derece, ocak ortalaması 1,6 derece) Yağışlar çoğunlukla kışın düşer, ancak özellikle dağlar arasındaki çukur alanlar, 500 mm'nin altında yağış alırlar ve bozkırımsı bir görünümleri vardır. Aynı nedenlerle az yer tutan ormanlar da (yaklaşık olarak. % 14), daha çok dağlar üzerinde görülür. Başlıca orman ağaçları ilin kuzey ve batı kesimlerinde karaçam, güney ve güneydoğu kesimlerinde kızılçam, meşe ve daha az yaygın olarak da en güneyde sedirdir. İlçemizde mevcut konutların yarısından fazlası ahşap diğerleri betonarmedir. Bağsaray Kasabasında konutların çoğunluğu ahşap olup, Köylerde ise %85 i ahşaptır. İlçemiz Merkez ile Kasaba ve Köylerinde halkın gelir durumu yeterli olmadığından sosyal aktiviteler yeterli değildir. İlçemize zaman zaman gezici tiyatrocular gelerek halka ve öğrencilere çeşitli oyunlar sergilemektedir. İlçemizde işyerlerinin sınırlı ve yok denecek kadar az olması nüfusa göre yetersiz kalmakta, işsizlik her geçen gün artmaktadır. İlçe de aşiret, şeyh, ağa yoktur. Sağlık hizmeti İlçe Merkezi ve Bağsaray Kasabasında bulunan Toplum Sağlığı Merkezi tarafından yürütülmektedir. Her iki Toplum Sağlığı Merkezinde yeterli sağlık personeli vardır. KÖYLERİMİZ: Bağsaray Köyü, Kuzköy Köyü, Çebiş Köyü, Güvenli Köyü, Tekke Köyü, Ovacık Köyü. NÜFUS VE DAĞILIMI: 31.12.2008 Yılı ADNKS Sonucuna göre İlçe Merkezinin nüfusu 2489, Bağsaray Köyü 1992, Çebiş köyü 538, Güvenli köyü 425, Kuzköy 780, Tekke 202 ve Ovacık 75 olmak üzere toplam nüfus 6349 dur. Nüfusun %48,22 sini kadınlar % 51,78 ini erkekler oluşturmaktadır. İlçemizin merkezinde nüfusun çoğunluğu tarım ve hayvancılıkla uğraşmaktadır. İstihdam imkânı fazla olmadığından genç nüfus çevre İl ve İlçelerde çalışmaktadır. Dışarıda çalışanların çoğunluğunu da Antalya İlinde turizm sektöründe çalışan işçiler oluşturmaktadır. Kadın nüfusunun hemen hemen tamamı tarım ve hayvancılıkla uğraşmaktadır. İlçede Gayrimüslim yoktur. Konuşulan dil Türkçe’ dir. Mahalli şivelerle konuşulmaktadır. Yöreler arasında fazla şive farkı bulunmamaktadır. EKONOMİ: İlçemizde ekonomik hayatın tarihi gelişimi tarım ve hayvancılığa dayanır. Arazi varlığı şöyledir. Yüz ölçümü 14.700 Hektar. Tarım alanı 4.523 Hektar, Ormanlık/Fundalık 7.940 Hektar, Çayır/mera 850 Hektar, Tarım dışı arazi 1.250 Hektar. İlçemizde elektriksiz yerleşim yeri yoktur. Köylerimizin hepsinde içme suyu şebekesi bulunmaktadır. İlçemiz Merkezinde ve Ovacık köyünde kanalizasyon yoktur. Bağsaray Kasabası, Güvenli köyü, Tekke köyü, Çebiş köyü ve Kuzköy de kanalizasyon vardır. ULAŞIM: Eskişehir- Afyon üzerinden gelen D-650 karayolu İlçemiz içerisinden geçerek Antalya’ya ulaşır. Bu yolda yük ve yolcu taşımacılığı oldukça yoğundur. Antalya Limanı güneyde en yakın deniz limanıdır. En yakın hava limanı ise yine Antalya ve Isparta Hava limanıdır.